o*o*o*o*o*o*o*o
دلتنگی لجباز ترین حس دنیاست
هر چه برایش توضیح دهی، بیشتر پاهایش را به فرش دلت میکوبد
گریه میکند
بهانه میگیرد
نق میزند
خسته میشود
و خوابش میبرد
امان از لحظه ای که بیدار شود
داغ دلش تازه تر میشود
بیچاره دلم
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
خب گاهی اوقات آدم هوس می کند تنها باشد
خودش باشد و خودش
نه این که آدم منزویِ گوشه گیر
یا افسرده یا
این که از اطرافیانش فراری باشد،نه
گاهی آدم نیاز دارد
به خودش استراحت بدهد
و برای چند روزی هم که شده
برای خودش زندگی کند
موسیقی مورد علاقه اش را گوش بدهد
کتابِ مورد علاقه اش را بخواند
هر وقت که دلش خواست بخوابد
هروقت دلش خواست بیدار شود
تنهایی قدم بزند
و ساعت ها در فکر فرو برود
بدونِ اینکه لازم باشد
برای رفتارش توضیحی به کسی بدهد
بدون اینکه نگران باشد
که ای وای غذایش دیر شد
ای وای امروز خانه را گردگیری نکرد
،ای وای درآمدم برای این ماه کفایت نکرد
و هزار فکر و استرسِ دیگر
گاهی به تنها بودنِ اطرافیانتان رضایت بدهید
اجازه بدهید بار روی دوشش را کم کند باور کنید روح و روانش جانِ تازه می گیرد
و با حس و حالی بهتر به شما بازمی گردد
قسمت یازدهم " آرامش " ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ بیخوابی و شوریدگی ناهید هر لحظه بدتر و بدتر میشد چشمانش گود رفته بود و هر دستی که روی پوستش میکشید کبودی اش تا چند دقیقه باقی میماند قرص و دارو هم کارساز نبود از بیخوابی ضعیف شده بود و مدام سرگیجه میگرفت دیدن وضعیت ناهید، خسرو را پریشان کرده بود و کاری هم از دستش بر نمی آمد و مدام نگاهش میکرد و چشمانش پر میشد و بغضش میگرفت تنها چیزی که ناهید را کمی آرام میکرد نواختن ویولن بود نواختن ویولنی که خسرو را نا آرام میکرد و ناهید را آرام خسرو تمام این نت ها را آماده کرده بود که شاید روزی برای چشمان سرشار از عشق ناهید بنوازد که برای بوسه برق میزند یا آن نیمه شبی که معاشقه به پایان رسیده و ناهید روی دستانش لم داده است برای آن بعد ازظهر پنج شنبه ای که ناهید پیراهن کوتاهی پوشیده و در بالکن موهایش را تاب میدهد و خورشید لای گیسویش عاشقی تمرین میکند برای آن زمانی که ..... اما حالا با تمام احساسش برای حال ناخوب ناهید مینواخت تا کمی رنگ آرامش بگیرد حالا تنها دغدغه اش خوب شدن ناهید بود و عاشقی یادش رفته بود آدم ها وقتی حالشان خوب نیست و دلشان گرفته باید یک نفر را داشته باشند که هر چه در دل دارند برایش بگویند و بگویند و بگویند و آخر از خستگی روی زانویش خوابشان ببرد حالا نوبت چنگ زدن گیسو و هر از چند گاهی بوسیدن پیشانی ست که خسرو دل در دلش نبود برای نوازش ناهید شب از نیمه گذشته بود و عمه فرحناز خوابش برده بود که خسرو زیلویی در حیاط پهن کرد و ناهید کنارش نشست تا شاید بی خوابی اش اندکی رنگ آرامش بگیرد خسرو ساز را در دست گرفت و ناهید خیره به تصویر فرخ در گوشی تلفن همراهش ،دل سپرد به سازی که غم چندین سال عاشقی و دم نزن در آن جاری بود خسرو آنشب بی پروا مینواخت و چشمانش را باز نمیکرد که ناهید به رسم گذشته شروع به خواندن کرد
o*o*o*o*o*o*o*o نیسان وانت شاخ به شاخ رفته بود زیر کامیون میگفتن رانندش مُرده تنها چیزی که میشد از لاشه ی ماشین تشخیص داد نوشته پشتش بود “دوستم بدار ! شاید فردایی نباشد ” ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ پیرمرد همسایه آلزایمر دارد امروز صبح بیخودی شلوغش کرده بودند او فقط یادش رفته از خواب بیدار شود ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ مادرا به گردن خدا حق دارن ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ هوای هم را نداشته باشیم خفه خواهیم شد ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ بعضی از آدمها مثل قوطی کنسرو میمونن وقتی میبینین باد کردن یعنی خراب شدن و باید بندازینشون دور ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ مرا تا بزن ، به قرینه هم تا بزن میخواهم تنها درگیر نیمه خودم باشم ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ کاش یاد بگیریم اگه به یکی دست دادیم … به بقیه پا ندیم ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ وقتی اولین احساس مادرم به من “تهوع” بود از دیگران توقعی ندارم ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ صفحه ی آخر شناسنامه زیاد مهم نیست گاهی باید تو آیینه خوب نگاه کنی ببینی هنوز زنده ای یا نه !؟!؟ ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ کاش خدا روی بعضی از آدمها با ماژیک قرمز علامت میگذاشت تا ما بدونیم باید بیشتر مطالعه شون کنیم ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ حوا بودن تاوان سنگینی دارد وقتی آدم ها برای هر دم و بازدم به هوا نیاز دارند ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ کسی که تو حرفاش زیاد میگه “بیخیال” بیشتر از همه فکر و خیال داره فقط دیگه حال و حوصله بحث و صحبت نداره ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ چرا همیشه زندگی از دیدن خنده من لجش می گیرد ؟ ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ زندگی به من آموخت که همیشه آماده دفاع از حمله احتمالیِ کسی باشم که به او محبت فراوان کردم ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ گفتم : چند سالته پسر ؟ به زور سطل آشغال رو میداد پایین ، بهش میخورد ده ساله باشه آشغالها رو تو پشت موتورش گذاشت و گفت : شونزده گفتم : این آشغالها رو کجا میبری ؟ گفت :میبرم این پایین میدم بازیافت کنن گفتم : چقدر درمیاری ؟ گفت : هرچی بشه خدا رو شکر گفتم : با این سنت بهت گیر نمیدن گواهی نامه نداری پشت موتوری ؟ گفت : تا حالا نشده ، موتورش رو روشن کرد و رفت و من هنوز تو کف این دنیام ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ فکر کنم تو زندگیم یه جایی پیچ پیچیده ولی من نپیچیدم ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ مردها بغض میکنند بعد لبخند تقلبی میزنند و در جیبهایشان به دنبال فندک میگردند ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ بن بست زندگی جاییست که نه حق خواستن دارین نه حق انتخاب ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ پایانی برای قصه نیست چرا که نه گوسفندان عاقل میشوند و نه گرگها سیر ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ سخت ترین کار دنیا ترمیم اعتمادیه که از دست رفته ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ نه انگیزه ای برای خواب ، نه انگیزه ای برای بیدار شدن ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ اون چیزی که شما باهاش مُردی ما یه عمره داریم باهاش زندگی میکنیم ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ کبوترها که جز پرواز آزادی نمی خواهند نباید در حصار میله ها با دانه ای گندم به او تعلیم ماندن داد ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ شاید کم رنگ باشم اما هرگز دو رنگ نیستم ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ حرفی برای گفتن اگر بود ، دیوارها سکوت نمی کردند ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ گفت : با مادر یه جمله بساز گفتم : من با مادر جمله نمیسازم ، دنیامو می سازم ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ سکوت متن ساده ای است که اشتباه خوانده می شود o*o*o*o*o*o*o*o اگه چند ماه نبودم خیال نکنین ناراحت بودما یه اتفاق فوق العاده بد واسم افتاد طوری که شب و روزم گریه شده بود همه یک خانواده ایم آدم که از خونوادش ناراحت نمیشه
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
کاش می شد که کسی می آمد
این دل خسته ی ما را می برد
چشم ما را می شست
راز لبخند به لب می آموخت
کاش می شد دل دیوار پر از پنجره بود
و قفس ها همه خالی بودند
آسمان آبی بود
و نسیم روی آرامش اندیشه ی ما می رقصید
کاش می شد که غم و دلتنگی
راه این خانه ی ما گم می کرد
و دل از هر چه سیاهی ست رها می کردیم
و سکوت جای خود را به هم آوائی ما می بخشید
و کمی مهربان تر بودیم
کاش می شد دشنام، جای خود را به سلامی می داد
گل لبخند به مهمانی لب می بردیم
بذر امید به دشت دل هم
کسی از جنس محبت غزلی را می خواند
و به یلدای زمستانی و تنهائی هم
یک بغل عاطفه گرم به مهمانی دل می بردیم
کاش می فهمیدیم
قدر این لحظه که در دوری هم می راندیم
کاش می دانستیم راز این رود حیات
که به سرچشمه نمی گردد باز
کاش می شد مزه خوبی را
می چشاندیم به کام دلمان
کاش ما تجربه ای می کردیم
شستن اشک از چشم
بردن غم از دل
همدلی کردن را
کاش می شد که کسی می آمد
باور تیره ی ما را می شست
و به ما می فهماند
دل ما منزل تاریکی نیست
اخم بر چهره بسی نازیباست
بهترین واژه همان لبخند است
که ز لبهای همه دور شده ست
کاش می شد که به انگشت نخی می بستیم
تا فراموش نگردد که هنوز انسانیم
قبل از آنی که کسی سر برسد
ما نگاهی به دل خسته ی خود می کردیم
شاید این قفل به دست خود ما باز شود
پیش از آنی که به پیمانه ی دل باده کنند
همگی زنگ پیمانه ی دل می شستیم
کاش درباور هر روزه مان
جای تردید نمایان می شد
و سوالی که چرا سنگ شدیم
و چرا خاطر دریایی مان خشکیده ست؟
کاش می شد که شعار
جای خود را به شعوری می داد
تا چراغی گردد دست اندیشه مان
کاش می شد که کمی آینه پیدا می شد
تا ببینیم در آن صورت خسته این انسان را
شبح تار امانت داران
کاش پیدا می شد
دست گرمی که تکانی بدهد
تا که بیدار شود، خاطر آن پیمان
و کسی می آمد و به ما می فهماند
از خدا دور شدیم
♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪
کیوان شاهبداغ خان
دو دقیقه پیش
در حال حاضر هنوز بخش چت راه اندازی نشده است
دو دقیقه پیش
یکمی صبور باش عزیزکوم درستش موکونیم
دو دقیقه پیش
تست برای پیام طولانی چند خطی
خط دوم
خط سوم